Voor een uitgebreide omschrijving van de karaktereigenschappen en de bijhorende tuin kan u best even contact met ons opnemen.
Producten die mogelijk bij u passen:
Traditionele bijgebouwen, accessoires in eik en leem, dierenverblijven, duiventil, moestuinkast, houten serres, Britse oranjerieën, loden decoratie, Briste poorten, rozen, borduretten, rozenboog, schommel en meubilair anno 1900 , handgesmeden oranjerieën, poorten, serres,..., moestuinmanden, gevlochten schermen,..., kruiden, houten moestuinbakken, landelijke tuinaccesoires,...
Trends en het landelijke, romantische type:
Links geven we weer in welke mate de actuele en toekomstige tuintrends van toepassing zijn op het landelijke, romantische type. Voor meer info over deze trends klikt u op trends
01 'Verandering, variatie, steeds op zoek naar iets nieuws!'
02 'Alle zintuigen prikkelen: zien, horen, voelen, ruiken en proeven'
03 'Romantic simplicity met een speels, humoristisch accent'
04 'Een minimum aan onderhoud een maximum aan rust'
05 'Multifunctionele elementen en ruimtelijkheid'
06 'Onthaasten, een vakantiegevoel oproepen, de drang naar avontuur'
07 'Kruiden, wilde planten, vergeten groenten'
08 'Tuinpsychologie: de invloed van onze omgeving op de geest'
09 'Back to nature: het ambachtelijke en handgemaakte vieren hoogdagen!'
10 'Allemaal beestjes: ecologie en biodiversiteit in the picture!'
11 'Werk en tuin: een tuinkantoor of kantoortuin'
12 'Innovatieve, milieubewuste materialen'
Wereldtuinen en het landelijke, romantische type:
'Great Dixter' in Northiam, Engeland
Dit huis in het noorden van Sussex dateert van 1910-1912. Het is een combinatie van het oorspronkelijke huis uit het midden van de 15de eeuw, genaamd 'Dixter', een ander huis dat werd overgebracht uit Kent en enkele nieuwe toevoegingen van de toenmalige architect Luytens.
In 1909 werd het oorspronkelijke huis Dixter verkocht aan zakenman Nathaniel Lloyd. Hij had reeds een 16de eeuwse woning in een gelijkaardige stijl te Kent.
Deze woning liet hij dus overkomen om samen te voegen met het bestaande huis op de site. Zo werd 'Dixter' omgedoopt tot 'Great Dixter'.
Het waren ook Lloyd en Luyten die van start gingen met de aanleg van prachtige romantische tuin rondom de woning.
Interessant is dat Luyten voor het ontwerp van verschillende tuinen nauw heeft samengewerkt met Gertrude Jekyll. Haar (onrechtstreekse) invloed op de plannen van de tuinen van de 'Great Dixter' is goed te zien.
De tuin genoot echter pas faam door de zoon van Nathaniel, Christopher Lloyd, een bekende groenschrijver en televisiepersoonlijkheid.
De 'Arts en Crafts' stijl voert in de tuin de bovenhand. Zowel formele als informele elementen krijgen er een plek.
Men vindt er borders, topiary van taxus à la Alice in Wonderland, een boomgaard, een wilde bloemen weide, vijvers en een moestuin.
De beplanting is weelderig maar toch enigszins gestructureerd. Het verbluffende resultaat is het werk van experimenten met kleur, vorm en bepaalde unieke plantcombinaties.
Een van de meest beroemde zaken in deze tuin is de 'Long border' die uitkijkt op de wilde boomgaardgazons met orchideeën en narcissen. De border is geen typische vaste plantenborder maar een mix van bomen, heesters, vaste planten, eenjarigen, tweejarigen en bloembollen.
Oorspronkelijk had de 'Great Dixter' een traditionele rozentuin deze moest echter plaastruimen voor een exotische tuin. De rozen waren volgens Nathaniel Llyod 'boring plants'.
(tekst en foto's bron wikipedia)
Tuinen van Claude Monet in Giverny, Frankrijk
De tuinen van de impressionistische schilder Claude Monet te Giverny zijn wereldberoemd. Monet liet zich voor vele schilderijen inspireren door zijn tuinen. Zo stond de watertuin met de vijvers met romantische waterlelies en het pittoreske Japanse bruggetje model voor tal van zijn doeken. Wanneer je door de tuinen van het roze huis van Monet rondkuierd waan je jezelf in in een van zijn schilderijen.
Deze 19 de eeuwse tuin is verdeelt in twee gedeelten: de bloementuin 'Le Clos Normand' en de lager gelegen Japanse watertuin aan de overkant van de straat. De bloementuin met stokrozen, klimplanten, rozenstruiken....in een palet van prachtige kleuren is zeer informeel en lijkt wel een impressionistisch werk. Een aanrader voor elke bloemenliefhebber. De naturalitische watertuin werd nadien aangelegd op een lager gelegen weiland dat Monet pas later aankocht. De veelheid aan vijvers met de bekende waterlelies werd mogelijk gemaakt door een omleiding van de nabijgelegen rivier de Ru. Het was Monet zelf die deze exotische, romantische tuin ontwierp. Het groene bruggetje versierd met blauwe regen, de ontelbare waterlelies drijvend op het wateroppervlak en de oevers bezaaid met treurwilgen, bamboe, pioenen en lelies lijken zo van het doek van de meester gesprongen.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Museumtuin van het Kasteel van Gaasbeek' in Gaasbeek, België
Het Kasteel van Gaasbeek, van oorsprong een middeleeuwse waterburcht, is omringd door 49 hectare wandelpark en bos. Dit park met zijn indrukwekkende dreven werd reeds in de 17de eeuw aangelegd. Vermoedelijk staan hier zelfs de hoogste beuken van België. Sommige bomen uit het park zijn wel meer dan driehonderd jaar oud. Het kasteeldomein omvat drie grote vijvers en enkele historische gebouwen en ornamenten zoals een theehuis, een barokke kapel, een kasteelschuur, een kruitmagazijn en een neoclassicistische triomfboog met Korinthische pilasters..
Bij de hoofddreef van het domein ligt de prestigieuze Museumtuin omringd door een barokke omheiningsmuur (heringericht tot "levend museum" in 1996-1997). Deze uitzonderlijke terrastuin van wel 1,5 ha werd in 1996-1997 heringericht tot 'levend museum' en biedt een overzicht van wat de Vlaamse hoveniers en fruittelers presteerden tussen 1860 en 1940. Dit was de periode dat zij tot de wereldtop behoorden. Het gaat meerbepaald om een indrukwekkend overzicht van traditionele en vaak uiterst zeldzame fruit- en groentesoorten, gekoppeld aan diverse ingenieuze snoeivormen, het zogenaamde leifruit. De quasi perfect onderhouden perken herbergen ('vergeten') groenten, bloemen, kruiden, bomen en heesters die rond 1900 in alle grote tuinen te vinden waren.
De museumtuin kan men ondervedelen in vier categorieën:
- - een siertuin met oranjerie in "Italiaanse" stijl
- - een moestuin
- - een fruittuin met bessen, klein fruit en noten. Hier bevindt zich ook de hydrangea-collectie
- - een boomgaard met een regionale collectie pruimenbomen en een verzameling leifruitbomen (wellicht de grootste en volledigste ter wereld!!!)
Naast dit alles omvat de Museumtuin ook een vroegbarokke, ommuurde ‘Franse’ tuin met dubbele trap en een panoramisch uitzicht op het kasteel. Momenteel is de Museumtuin in beheer van het Agentschap Natuur en Bos.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Château d'Ambleville' in Ambleville, Frankrijk
Deze tuin omvat zowel formele als meer informele elementen. De basis structuur van de tuinen van het kasteel van Ambleville dateert van de Renaissance en bestaat uit vier terassen. De tuinen werden meerbepaald in de 17de eeuw aangelegd door de Graaf van Villeroy in Italiaanse stijl. Toen de markiezin van Villefranche het kasteel in 1928 het kasteel aankocht liet zij de oude tuinen restaureren naar het model van de toen pas heraangelegde tuinen van Villa Gamberaia in Firenze. Vandaag is de tuin van Ambleville een van de beste nog bestaande voorbeelden van een Italiaanse Renaissance tuin in Frankrijk.
De maantuin kenmerkt zich door een vijver in de vorm van een halve maan, weidse gazons en een taxushaag met ronde bogen. Rondom de vijver staan 8 beelden van de vier seizoenen en de vier musen. De zonnetuin heeft in het voorjaar een schaakbord met pionnen van reusachtige snoeivormen in buxus en velden omzoomd met duizenden narcissen. De geheime tuin is opgedeeld in vier vierkanten waarin witte en zwarte tulpen de hoofdrol spelen. De tuin van de 'Kas' en de kruiden laat men zich verleiden door romantische trappen, oude lindebomen, boompioenen, helleborussen en zwarte tulpen. De serre zelf is een prachtige authentieke boogserre. Tot slot vinden we in het park heel wat topiary uit onder andere taxus. Zo verbeelden een aantal van deze snoeivormen uit taxus de torens van het kasteel.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Sissinghurst Castle' in Sissinghurst, Engeland
De oorsprong van dit landgoed situeert zich ergens in de middeleeuwen. De meeste gebouwen die er nu nog staan dateren echter van de 17de eeuw. Het terrein omvat een boomgaard, een hazelnotenbos en is achteraan begrensd door een vijver.
Toen Harold Nicolson en Vita Sackville-West het landgoed in 1930 aankochten lag alles er vervallen bij, ook de tuin.
Zij ontwierpen alles opnieuw. Hierbij lieten zij zich inspireren door het werk van tuinarchitecte Gertrude Jekyll en architect Edwin Luytens. Het ontwerp is een samensmelting van klassieke en romantische elementen. De structuur is eerder formeel de invulling informeel.
Concreet komt dit op neer op de volgende principes:
Hoge groenblijvende 'tuinmuren' uit in buxus en taxus waarlangs men lange 'walks' heeft die leiden naar een eindpunt zoals een bank of een sculptuur. Deze 'muren' zorgen voor een zekere beslotenheid en leveren telkens nieuwe verassende zichten op.
Het creeëren van kleinschalige intiem aandoende geometrische tuinen. Het gaat hier meerbepaald over de zogenoemde 'tuinkamers' die elk een eigen sfeer uitademen.
De tuin moest het gehele jaar door in elk seizoen aangenaam zijn. Vandaar een lentetuin van maart tot midden mei met een enorm veld van paasbloemen. Een vroegzomertuin van mei tot juli. Een laatzomertuin in juli en augustus en een herfsttuin in september en oktober.
Pas later kwam het idee om elke afgesloten tuin een overheersende kleur te geven door middel van de beplanting.
Zo opteerde men voor oranje en geel voor de 'Cottage Garden'. Wit voor de tuin aan het 'Priest's House' en donkerblauw en paars voor de borders langs de noordzijde van het voorste binnenhof. De 'White Garden' is onder tuinkenners zeer beroemd en kon nadien dan ook op heel wat navolging rekenen.
Bijzonder plekken in de tuin kregen een eigen toepasselijke naam zoals:
De 'White Garden' aan het 'Priest's House'.
Het 'Tower Lawn' vlak aan de toren.
De 'Rose Garden' met de rotonde in kortgeknipte hoge taxushagen.
De 'Cottage Garden' gekenmerkt door 4 lange taxusbomen aan de 'South Cottage'.
De langgerekte 'Lime Walk' (lindegang) die via de nuttery (hazelnotenbos) toegang geeft tot de besloten 'Herb Garden' (kruidentuin).
De 'Moat Walk' die leidt naar de achterliggende vijver.
De tuin werd reeds vanaf 1938 opengesteld voor het publiek.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Het Arboretum Kalmthout' in Kalmthout, België
Dit arboretum is een van de oudste en meest gevarieerde plantentuinen in Vlaanderen. De basis ligt ergens in 1850 bij de kwekerij van Charles van Geert. Zijn navolgers Antoine Kort en Robert & Jelena de Belder breidde de collectie verder uit met vooral heel wat zeldzame houtige gewassen. Van de gehele verzameling zijn de toverhazelaars (Hamamelis) het meest bekend. Om de prachtige winterbloei van deze oude exemplaren te vieren vinden jaarlijks in de maand januari en februari de Hamamelisfeesten plaats. Sinds 1986 mag de provincie Antwerpen zich trotse eigenaar noemen van het Arobertum Kammthout.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Hidcote Manor' in Hidcote Bartrim, Engeland
Deze landschapstuin rond dit 17e eeuwse landhuis werd aangelegd door de Amerikaanse majoor Lawrence Johnston.
De tuin behoort tot een van de meest bekende en meest invloedrijke 'Arts and Crafts' tuinen van Engeland. Hij bevat een unieke collectie zeldzame bomen, struiken en borders met vaste planten.
Lawrence Johnston begon met het uitzetten van de krijtlijnen voor de tuin in 1910.
Reeds rond 1920 had Lawrence 12 mensen in dienst voor het onderhoud van de tuin.
Na de WOII spendeerde de majoor het merendeel van zijn tijd in zijn tuin in Zuid Frankrijk. In 1947 vertrouwde hij 'Hidcote' toe aan de National Trust.
Karakteristiek voor deze tuin is het creatief gebruik van buxus, taxus, haagbeuk en stenen muren.
Het geheel ziet er uit als een reeks van buitenkamers elk met eigen karakter en thema. De kamers met namen zoals de 'White Garden' en de ' Fuchsia Garden' zijn met elkaar verbonden.
In deze tuin komt men heel wat imaginaire vergezichten, vormbomen, vijvers, fonteinen en bloemenperken tegen.
Het landgoed telt naast het hoofgebouw en de talrijke tuinkamers ook nog heel wat bijgebouwen en een moestuin.
(tekst en foto's bron wikipedia)
'Stourhead' in Wiltshire, Engeland
Stourhead is de naam van het landhuis en de bijbehorende tuinen. Het landgoed bevindt zich nabij de bron van de rivier de Stour. Het dorpje Stourton maakt deel uit van het landgoed.
Deze landschapstuin werd ontworpen door eigenaar en succesvolle bankier Henry Hoare II.
Toen Henry Hoare II in 1742 het landgoed erfde richtte hij samen met architect Henry Flitcoft de tuinen ervan in.
Het betreft een van de eerste landschapstuinen van Engeland.
Bij de aanleg hanteerde Hoare het principe dat je bij een wandeling door de tuinen nooit tweemaal hetzelfde mocht zien.
Hij deed beroep op de natuurlijke ondergrond maar versterkte en accentueerde deze.
Voor de ontwerpen zelf lieten Henry Hoare en zijn architect zich inspireren door de Italiaanse en Franse landschapschilderijen uit de 17e eeuw.
Vooral de werken van Claude Lorrain, Nicolas Poussin en Gaspar Dughet brachten hen op ideeën.
Het doel was om aan de hand van de tuinen een natuurlijk 'driedimensionaal schilderij' te maken.
Zo is bijvoorbeeld het schilderij 'Aeneas op Delos' van Claude Lorrain heel goed herkenbaar in een van de tuinen.
Naast de 17eeuwse Franse en Italiaanse schilderkunst wordt de reis van de mythische held Aeneas in de tuinen uitgebeeld.
De tuin herbergt verschillende klassieke gebouwen en tempels die symbool staan voor de rijkdom van Hoares.
In het midden van de tuin ligt een meer. Dit meer vormt het centrum van de tuin. Alle paden geven uit op het meer.
Sinds 1946 behoort het landgoed tot de National Trust en is het beschermd gebied
(tekst en foto's bron wikipedia)